dışarıdan seyrediyor. gülüyor.. hareket alanın daraldığında sen bunu fark bile edemeyeceksin. gözlerin seni pişman edecek. katlanamadığı ne varsa hepsi ben.. dünyanın düz olduğunu iddia eden kayıp bir mücevher kutusuna saklanıyorum. hareket alanın daraldığında sen bunu fark bile.. yağmur damlalarının sesi ıslatıyor kulak deliklerini, dışarı uzatıyorsun kafanı ancak yağmur yok. ters giden herşeyi görmezden gelebilirsin. bunun için ters gidenlerle aynı yönde yürümen yeterli. ve bir de; asla arkana bakma! hareket alanın daraldığında sen.. bu gün doğdun. gülümse çevrendekilere. sabahın ilk ışıkları sensin. geceyi hüznünle taşısan da ayaklarımıza, yine de gülümse.. yoktan var ettikleriyle yetindiler kristal şatonun içinde binlerce sene. ancak yoktan öyle bir deprem var ettiler ki, o deprem herşeyi darmadağın edebilecek kadar güçlü. hareket alanın daraldığında... parmaklıkların arkasından seyrettim hepsini. içerdeki ben miydim yoksa geri kalan herşey mi bunu asla bilemedim, umursamadım da. değişimin gerçekliğine inanmadım. inandırdılar. şimdi gerçeklik kartondan yapılmış koca bir şehir. görmeme izin ver. hareket alanın.. yoruldu zaman. zamanla vazgeçti zaman olmaktan ve hiçliğe dönüştü kıpırtısızca. kimsenin haberi olmadı olanlardan, kimse merak etmedi. hareket alanın.. tekrar dalabilmek istedim o derinliğe. cesarete ve nefese ihtiyaç duydum. ikisini de her uzanışımda söküp aldı kahkahalarla. "savaşmaya değer mi?" diye sordum, "değmez" dedi. hiçbir şey savaşmaya değmez. "bu hariç!" hareket...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder